Advent vieren: de christelijke traditie

Een gastblog door Berthe van Soest

Berthe met de adventskaarsen

In de Tempel vieren we jaarfeesten van de de westerse mysterietraditie. Het christendom heeft prachtige tradities die aan de onze verwant zijn. In deze gastblok vertelt theologe Berthe van Soest over de adventstijd in de protestantse kerk.

Advent zijn de vier zondagen voor Kerstmis. Je kijkt uit naar de geboorte van het licht (wat hierboven al gezegd is). Iedere zondag steek je een kaars extra aan. Het wordt steeds lichter, tot het nieuwe licht geboren wordt. In de kerk, de geboorte van Christus. 

Advent is een tijd van wachten, maar ook een tijd van voorbereiden.

Er is zowel het zachte, pure kind dat verwacht wordt, als iemand die opkomt voor recht en vrede, een volwassene. Beide spreek je aan in jezelf als je wacht en voorbereidt.

In de tempel werken jullie met de vier rijken, mineralen, planten, dieren en de mens; in de christelijke traditie kennen we dat niet, wel hebben de vier zondagen een thema, maar dat leeft niet zo, alleen misschien de derde zondag, zondag Gaudete, zondag van de vreugde vooruitblik op Kerst. 

Prachtige liederen zijn er in de Advent, een moderne: ‘Dauwt hemelen van omhoog en wolken regent de gerechte”

Klassieke tekst daarvan: 
Dauwt, hemelen, van boven
gij wolken, beregene de rechtvaardige:
Opdat de aarde zich zal openen
en de Heiland er uit zal ontspruiten.

Kosmisch en groots, heel erg met de natuur. Maar ook een ouderwets en intiem lied: “Hoe zal ik u ontvangen, hoe wilt Gij zijn ontmoet?” Dat gaat over jezelf, over je innerlijk. 

En hele mooie bijbelteksten uit Jesaja horen er bij, over dat je wegen recht maakt waar de messias (degene die je verwacht) overheen kan komen lopen.

En ook hele strenge teksten zijn er, over Johannes de Doper, een profeet met een kameelharige mantel uit de woestijn die sprinkhanen eet, oproept tot omkeer.

En over Maria natuurlijk, ongehuwde moeder, die over haar kind zingt: “Heersers stoot hij van hun troon en wie gering is geeft hij aanzien.” Dat zingt ze in het verhaal waarin ze Elisabeth ontmoet, die dan ook zwanger is. Daar zijn veel mooie afbeeldingen van, van twee vrouwen dicht bij elkaar, soms zie je de kindjes in hun buik.

Je kunt Advent ook heel intiem opvatten, als een tijd waarin je je voorbereidt dat je een kind gaat ontvangen, licht puur zuiver. Het is dus een rijke tijd met veel verschillende tonen. 

Liturgische kleur is paars. In de kerk staan ook vier kaarsen. En steekt een kind iedere week een kaars aan en zegt daar iets bij. Tenminste, in de protestantse kerk doen we dat. Ook afgelopen zondag, een kindje van drie met moeder. Heel schattig. Geen foto. Alleen van na de dienst. 

Oh en natuurlijk voor thuis, een kerststal zonder kindje en dat dan met kerst erin leggen, en de 3 koningen laten komen van ergens ver weg in huis, iedere dag een stapje. Die komen dan pas op 6 januari aan (erg moeilijk volhouden), op Driekoningen. En een adventskalender, iedere dag een hokje opendoen tot Kerst. En de kerstster voor het raam.

Hier vind je een tarot-legpatroon voor de vier kaarsen van Advent door Berthe.

Hoe vier jij Advent dit jaar? Vertel het in de reacties.