Halloween – het traditionele heilige eren van de doden- feest, en wat zien we?
Van onschuldig spookje spelen met een laken over je kop, heksje spelen of sugar skulls met bloemetjes erop, is het verworden tot een horrorshow, het verheerlijken van ranzigheid.
Ik kan er op zich wel om lachen, de marsepeinen afgehakte vingers, de poptart-ogen op stokjes….
Spookje spelen
Maar gaandeweg zie ik de grenzen verschuiven. Het aloude heilige voorouderfeest raakt versluierd door beelden die met het jaar smeriger, ranziger, goorder en walgelijker worden.
Alles gestuwd door de commercie. Shock = emotie = omzet. Het kan niet walgelijk genoeg.
Daar doe je jezelf geen plezier mee. En je kinderen al helemaal niet. Ze drinken de beelden in zonder context, en vormen er hun realiteit uit.
Griezelen
Horror heeft echt wel zijn plaats in het leven. Griezelen kan helpen om de angst voor de dood te overwinnen. Om onze eigen innelijke en voorouderlijke spoken in de ogen te kunnen zien.
Om anderen in een deplorabele, verwonde toestand toch vol compassie in de ogen te kunnen kijken, zonder je te moeten afwenden, afgeschrikt door de misere, het vieze, het walgelijke.
Dat is het zinvolle van spookje spelen. (Of gewoon met Halloween een keer het NOS journaal kijken).
Een daad van heling en genezing
Maar er is ook een heel negatieve kant aan.
Beelden zijn trillingen, resonantiepatronen en wij resoneren daarop automatisch mee. Mooie dingen tillen ons op, gore dingen trekken ons omlaag.
Traditioneel is het eren van de voorouders, zeker de ongracieuze, eerloze voorouders, een moedige daad van heling en genezing. Van liefde door hen van hun allerbeste kant te zien, zoals ze Zijn, in wezen.
Niet terugdeinzen voor hun eerloze grdrag en hun wandaden en mislukkingen, maar hen daar middenin toch zien voor de Mensen die zij waren. Het Goddelijke Wezen in hen opzoeken temidden van de modder.
Voorouders als rotte appels, en dan?
Dat is niet bij iedere voorouder op te brengen. Niemand vraagt dat van ons.
Soms is de wond te groot, en is het aan iemand die verder weg staat.
Maar soms lukt het, en dat is ZO helend, zowel voor de voorouder in kwestie, als voor het Veld van Voorouders, als voor onszelf en onze kinderen en kleinkinderen, en allen die na ons komen.
Het geschenk van het leven
We kunnen onze voorouders sowieso al eren vanwege het feit dat ze ons het leven hebben geschonken. Ons heilige DNA, het boek van het leven.
De kans om op deze aarde rond te lopen waar mooi en lelijk elkaar ontmoeten. Eerbetoon aan smerigheid, zoals het huidige Halloween feest, is niet traditioneel, maar satanistisch.
Het gore trekt je hele normenstelsel omlaag.
Ongeveer hetzelfde zie je met grof taalgebruik, schuttingtyaal die iedere zin lijkt te doorspekken, vooral in het amerikaans en dat neem je onwillekeurig over.
Vermengen van de beelden
Wist je dat eigenlijk de tijd van voorouders eren meer rond midwinter ligt? Nu is het nog veel te druk met worsten inmaken en hammen roken. Het is de slachtmaand.
Vandaar dat die beelden over elkaar heen komen te liggen en de voorouder verering wordt vermengd met bloederigheid.
Beelden zijn krachtig, en dat vermengen van de beelden heeft gevolgen. Lage trillingen trekken lage energie-patronen aan. Dat is een automatisme.
Daarmee speel je een kleine groep satanistische mensenhaters vreselijk in de kaart.
Ik nodig je daarom uit om een mooi en eervolle feest te vieren dit jaar. Met dankbaarheid, en liefde, en een gepaste hoeveelheid griezelen, meer als de peper op het feest dan als hoofdmoot.
Meer over de Voorouders
Wil je meer weten over de voorouders, lees dan de blog over de voorouders. . Ik heb er een webinar over klaar staan, deze is gratis voor leden van de Tempel Community; omvat een heldere uitleg over de verschillende soorten voorouders, praktische manieren om hen te eren, een meditatie om verbinding te maken met je spirituele en traditionele voorouders, vragen en antwoorden, en als bonus een kleine reader.