Waarom ik geen godin wil zijn, maar een vrouw.

Het is 8 maart. Internationale vrouwendag.
Ik denk na over de godin in mezelf.

Diep in mij, in iedere vrouw, woont een stralende godin. Een archetypisch wezen, dat bruist en zindert van de scheppingskracht de magie.

De Godin woont in het Rijk van de Zon, waar tijd en ruimte niet bestaan, waar alles kan. Alles. Sky is the limit.
De godin in mij is almachtig, adembenemend, wilde, ontembare grootsheid.

Maar omdat ze woont in een rijk waar tijd en ruimte niet bestaan, is zij dus grenzeloos, als een baby, zonder besef van tijd en ruimte.
Ze is alles-of-niets. Ze weet niet wat gepast is en wat niet. De hele wereld draait alleen om haar. Ze heeft geen benul van het trage spel van groeien, floreren, verwelken. Ze kent geen ritmen en getijden, groeicurves, weet niets van de lijn der verwachtingen ze heeft geen enkel benul van het juiste moment.

Dat maakt haar zo woest aantrekkelijk, omdat ze onvoorspelbaar is en spontaan, grappig, wild, magisch.

Het maakt haar ook heel gevaarlijk.
Als ik haar op aarde vrij spel geef, laat ze een spoor van vernielingen na. Zij denkt dat alles om haar draait. Ze denkt dat ze alles kan maken, nu, meteen.
Ze is boos en verontwaardigd als een ander haar in de wielen rijdt, omdat die ander hetzelfde denkt.

Als ik de godin in mij op zo’n moment teveel ruimte geef, word ik boos en verongelijkt, soms zelfs woest en vernietigend, meestal met woorden, ik mep om me heen, als een furie.
Ik vlieg uit de bocht.
Dat is niet mooi om te zien.
En het schiet ook totaal niet op.

Als ik de aarde in mij teveel ruimte geef, deins ik terug, ik word angstig, ik voel me schuldig en ontoereikend, nep, mislukt en depressief.
Ik ga in de remmen. Maar dan ook helemaal.
Dat is niet mooi om te zien.
En het schiet ook totaal niet op.

Dus hoewel het Rijk van de Zon zo magisch is, en de godin zo adembenemend mooi, wil ik toch geen godin zijn. Ik wil een vrouw zijn. Op aarde. Met besef van tijd en ritme. Inclusief beperking.

Een Vrouw is wat mij betreft een godin, die zich bewust is van haar goddelijke kracht en deze op een prettige, doeltreffende manier inzet om zielsgelukkig te worden.

Daarom vier ik zo graag Internationale Vrouwendag. En jij?

hapto-en-grenzen